روزنامه ايران، شماره 4721 به تاريخ 21/11/89، صفحه 18 (ماجرا)

    دختر مشرقي
 سيمين، نام مستعار دختري است باچشم و موي مشكي و پوستي به رنگ برف. ماموران پليس او را با لباس نوزادي سفيد و پتوي صورتي در حوالي كلانتري 167 دولت آباد پيدايش كردند.
او حالا5 ماهه و ساكن شيرخوارگاه آمنه است اما بي هويت. با اين حال مادر تو بدان فرزندت همانند يك قطره جدا افتاده از دريا فقط محبت تو را مي خواهد تا از سرگرداني نجات يابد و آرام و قرار گيرد.
    اگر دختر كوچكت را مي خواهي با گروه جويندگان عاطفه روزنامه ايران تماس بگير تا سيمين به درياي وجودت بپيوندد.

آرزوي آرمان
ترس در چشمان كودك موج مي زند. فريادش در گلو شكسته و ديگر حتي رمقي براي گريه كردن هم ندارد. اما در اعماق دل شكسته اش همچنان به آينده اي زيبا اميدوار است، چرا كه اسمش يادآور آرزوهاست. آرمان دل شكسته
    11 ماه بيشتر ندارد، اما زخم ها و جراحت هاي ناشي از كودك آزاري شديد بر بدن نحيفش نشان از تلخي هاي روزگار و زندگي كوتاهش دارد. او ارديبهشت 89 توسط مادرش «طيبه زرين چغايي» در بيمارستان بهرامي بستري شد، اما بعد از آن روز تاكنون چشم به راه مادرش مانده. حالااو ميهمان شيرخوارگاه شبير است. راستي اگر نشاني از مادر و بستگان اين كودك غريب و بي پناه داريد، با گروه جويندگان عاطفه روزنامه ايران تماس بگيريد و آرمان را از بي تابي و دلشوره برهانيد.

كودك چشم آبي
    چشمان يگانه همزمان با تولدش رنگ آسمان گرفت. مادرش ساناز گرجستاني، دخترك را
    6 ماه قبل در بيمارستان كمالي كرج به دنيا آورد اما افسوس كه او با شير مادر ناآشناست. راستي خانم گرجستاني آيا رنگ آسماني چشمان كودكت را به ياد داري؟
    او منتظر دستان نوازشگر توست كه هيچ موجود ديگري نمي تواند جاي تو را برايش بگيرد. يگانه تو را مي خواهد و بي صبرانه در شيرخوارگاه آمنه منتظر بازگشت توست. تو اي مادر اگر فرزندت را مي جويي با گروه جويندگان عاطفه روزنامه ايران تماس بگير و يگانه زندگي ات را در آغوش پرمهرت بگير تا غم بي كسي و تنهايي او به شادي مبدل شود. شايد اين عيد نوروز او در خانه مادر باشد.
    
    
    من در بيمارستان كمالي كرج به دنيا آمدم
    مادر! اين من هستم پسرت. همان پسركي كه نخستين روز مرداد 87 در بيمارستان كمالي كرج به دنيايش آوردي. اما افسوس كه پس از تولدم تنهايم گذاشتي و رفتي. پس از آن مدتي ميهمان شيرخوارگاه امام خميني كرج بودم و حالاهم در شيرخوارگاه آمنه زندگي مي كنم. مادرم! فاطمه ركني به خدا از اين ميهماني طولاني در شيرخوارگاه و اين همه تنهايي و دلتنگي خسته شده ام. دلم مي خواهد به خانه خودمان برگردم. به خدا آسمان زندگي ام بي تو ستاره اي ندارد. پس تو اي مهربان اگر نشاني از خانواده ام داري با گروه جويندگان عاطفه روزنامه ايران تماس بگير تا شايد ستاره اقبال من در آسمان تاريك زندگي ام روشن شود.